Mavi'nin Hikayesi
Benim adım Mavi,
Uzun zamandır insanlara uğursuzluk ve ölüm habercisi olmadığımı anlatmak için gece-gündüz yollardayım. İnsanlar benim hakkımda yanlış düşünüyorlar. Benim yaşamak için harabeler, ağaç kovukları, kuleler, terk edilmiş kuş yuvaları gibi yerleri seçmemin nedeni, kemirgen canlıların bolluğu nedeniyledir. Ben zararlı ve kemirgen canlılarla beslenerek tabiatın ekolojik dengesini korumada fayda sağlarım. İki kilometrelik bir arazide baykuşlar, senede 24 bin kadar kemirgen, haşere gibi zararlı hayvan avlarlar.
Ben gece avlanmak için mükemmel bir donanıma sahibim. Gözlerim yüzümün yarısından fazlasını kaplar, bu sizde böyle olsaydı gözleriniz greyfurt kadar olurdu. 70º net olmak üzere 110ºlik bir görüşe sahibim. Gözlerim çok büyük olduğu için yuvalarında döndüremem ama başımı 270º açıyla çevirebilirim, işte sizi ürküten de budur ama benim için yaşamsal önemi vardır. Gözlerimde mor ışığa duyarlı rod hücreleri bulunur. Bu hücreler en küçük ışığı bile sinyale çevirirler. Sizin sadece ışık parıltısını fark ettiğiniz yerde ben buradaki cismi bütün detayları ile görürüm. Sizin böyle bir yeteneğiniz olsaydı, bir kibrit çakarak, 1 km ötedeki nesneyi görebilirdiniz. İnsanlar 8.500 hertzlik sesleri duyabilirken, ben 20.000 hertze çıkan bir işitme yeteneğiyle küçük kemirgenlerin de seslerini duyabilirim.
Bizim uğursuz olduğumuzu düşünüyorsunuz, evlerin çatılarında dolaşmamız sizleri tedirgin ediyor. Size neden evlerin çatısında dolaştığımızı söyleyeyim. İnsanlar özellikle evde hasta olduğu zaman, ışıklarını açık bırakırlar. Işık açık olan evlerde de genelde kertenkele, haşere gibi zararlılar toplanır. Biz de gece avlandığımız için doğal olarak onları avlarız. İşte bu yüzden evlerin etrafında dolaşmamız.
Ben bilgeliğin, bilginin ve öğretmenin sembolü olmam, duyularımın kuvvetli olması ve aslında ne kadar sevimli olduğumun vurgulanması için bu atölyenin sembolü oldum. Rengimi de özgürlüğü, derinliği ve sakinliği temsil etmesi ve ana renklerden biri olması nedeniyle mavi olarak seçtiler. İşte ben Mavi Baykuş’um.